Look Back: มองย้อนไป…กับหัวใจที่ต้องเดินหน้าต่อ

เรื่อง : สิทธิเดช สายพัทลุง

ภาพประกอบ : อารีย์วรรณ อมรเดชเทวินทร์

Spoiler Alert: บทความชิ้นนี้มีการสปอยล์เนื้อหาของ ‘Look Back’

คำถามทั่วไปที่อาจเกิดขึ้นได้ในทุกช่วงเวลา กับการมองย้อนกลับไปในอดีตและตั้งคำถามถึงความเป็นไปได้ที่ไม่เคยเกิดขึ้น ทั้งทางเลือกง่ายๆ ที่ไม่ส่งผลกระทบอะไร ทางเลือกที่ส่งผลต่อตัวเรา จนไปถึงทางเลือกที่ส่งผลต่อคนอื่น ทั้งหมดคือสิ่งที่ต้องเผชิญกันอยู่เสมอตลอดการใช้ชีวิต

แต่ไม่ว่าเราจะหันกลับไปมองอดีตที่ยาวนานขนาดไหน หรือคาดการณ์ความเป็นไปได้ที่อาจจะเกิดขึ้นมากมายเท่าไหร่ เราก็ไม่สามารถกลับไปแก้ไขทางเลือกที่เกิดขึ้นแล้วได้อยู่ดี

เพราะสุดท้าย เราต้องเดินหน้าต่อไป แม้ทางข้างหน้าจะขมขื่นเพียงใดก็ตาม…

.

‘Look Back’ คือหนังสือการ์ตูนเรื่องสั้นฉบับเดียวจบ (One-shot) โดยนักเขียนการ์ตูนชาวญี่ปุ่น ทัตสึกิ ฟูจิโมโตะ (Tatsuki Fujimoto) ซึ่งมีผลงานที่กำลังโด่งดังแบบหยุดไม่อยู่ในช่วงเวลานี้อย่าง ‘Chainsaw Man’ โดยเจ้าตัวได้เริ่มเขียน ‘Chainsaw Man’ ตั้งแต่ปี 2018 และได้หยุดเขียนไปในช่วงปี 2020 ก่อนที่จะมาดำเนินเรื่องต่อในปี 2022 ซึ่งในระหว่างที่หยุดไปนั้น เขาก็ได้เขียน One-shot ขึ้นมาอีกสามเรื่อง คือ ‘Goodbye Eri’ ‘Just Listen to the Song’ และ ‘Look Back’

Look Back เป็นเรื่องราวของ ฟูจิโนะ (Fujino) เด็กสาวป.4 ที่เขียนการ์ตูนแก๊ก 4 ช่อง (การ์ตูนสั้นที่ปกติจะมีช่องที่ใช้ในการเล่าเรื่องไม่เกิน 4 ช่องและส่วนใหญ่จะเป็นการ์ตูนตลก) ให้กับหนังสือพิมพ์ประจำชั้นประถมและได้เสียงตอบรับที่ดีจากเพื่อนๆ อยู่เสมอ จนกระทั่งเคียวโมโตะ (Kyomoto) เด็กห้องข้างกันที่ไม่ยอมมาโรงเรียน ได้เขียนการ์ตูนมาลงหนังสือพิมพ์แบบเดียวกับเธอ และดันวาดภาพออกมาสวยกว่าเธอแบบเทียบไม่เห็นฝุ่น

ฟูจิโนะที่น้อยเนื้อต่ำใจได้พยายามเรียนรู้การวาดรูปอย่างจริงจังเพื่อมาแข่งขันกับเคียวโมโตะ จนกระทั่งป.6 เธอรับรู้ว่าไม่ว่าจะทำยังไงก็เอาชนะเคียวโมโตะไม่ได้ มันทำให้เธอล้มเลิกความคิดที่จะเป็นนักเขียนการ์ตูนลงในที่สุด แต่โชคชะตาก็เล่นตลกให้เธอต้องนำใบจบการศึกษาไปมอบให้กับเคียวโมโตะ จนทำให้ทั้งสองคนได้พบหน้ากันครั้งแรก

จากบทสนทนาเล็กๆ สู่การพรรณนาความชอบอันยืดยาวของเคียวโมโตะที่มีต่อการ์ตูนที่ฟูจิโนะเขียน มันทำให้ฟูจิโนะเลือกที่จะเขียนการ์ตูนต่อไป เพราะสำหรับตอนนี้ เธอรู้สึกมีกำลังใจจนกระโดดโลดเต้นท่ามกลางสายฝน และคนที่เธอคิดว่าเป็นคู่แข่งมาตลอด ชอบงานของเธอมากขนาดนี้เลยนี่นา

หลังจากวันนั้นทั้งคู่ก็ได้กลายเป็นคู่หูและได้เขียนการ์ตูนด้วยกันจนกระทั่งได้โอกาสเขียนการ์ตูนขนาดยาวลงนิตยสาร แต่เคียวโมโตะกลับไม่ไปต่อด้วย เพราะเธอต้องการที่จะเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยศิลปะมากกว่า ทำให้ทั้งคู่ต้องแยกทางกันในที่สุด 

วันที่ 10 มกราคม 2016 ฟูจิโนะซึ่งกำลังเขียนการ์ตูนได้รับข่าวที่ไม่เคยคิดว่ามันจะเกิดขึ้น “เกิดเหตุชายปริศนาบุกเข้าไปในมหาลัยศิลปะและทำร้ายนักศึกษาจนเสียชีวิต” ซึ่งหนึ่งในเหยื่อคือเคียวโมโตะ เธอรีบประกาศหยุดเขียนงานในทันที ก่อนที่จะกลับบ้านเกิดเพื่อไปงานศพของเพื่อนผู้เป็นที่รัก

เมื่อฟูจิโนะได้มายืนอยู่ที่หน้าห้องนอนของเคียวโมโตะ สถานที่แรกที่นำไปสู่เรื่องราวทั้งหมด ความรู้สึกทุกอย่างถาโถมเข้ามาที่ฟูจิโนะ ความโศกเศร้า ความเสียใจ ความโกรธ จนกระทั่งความรู้สึกสุดท้าย ‘ความรู้สึกผิด’

คำพูดที่ฟูจิโนะกล่าวขึ้นมาในขณะที่กำลังนั่งรู้สึกผิดกับสิ่งที่ตัวเองทำลงไป กับทางเลือกที่เธอคิดว่ามันเป็นเพียงความเห็นแก่ตัว ถ้าไม่เหลิงจนพาเคียวโมโตะออกมาทำงานกับเธอ ถ้าไม่แยกทางกับเคียวโมโตะ แม้กระทั่งถ้าไม่เขียนการ์ตูนตั้งแต่แรก ถ้าเป็นแบบนั้นเคียวโมโตะจะไม่ต้องตายหรือเปล่า

ในขณะที่กำลังจมอยู่ในวังวนความคิด จู่ๆ ก็มีกระดาษแผ่นหนึ่งลอยออกมาจากช่องใต้ประตู มันเป็นกระดาษของการ์ตูนแก๊ก 4 ช่องที่ควรจะว่างเปล่า แต่มันกลับมีการ์ตูนถูกวาดเอาไว้อยู่ “มองข้างหลังสิ เคียวโมโตะ” คือชื่อตอนของการ์ตูนเรื่องนั้น มันทำให้ตัวของฟูจิโนะเลิกฟูมฟายและลุกขึ้นมาเปิดประตูห้องเข้าไป และได้พบกับสิ่งที่ยิ่งตอกย้ำความคิดของเธอให้ลึกยิ่งขึ้น

เคียวโมโตะยังคงติดตามเธออยู่เสมอ ชั้นหนังสือที่เต็มไปด้วยการ์ตูนขนาดยาวที่ฟูจิโนะกำลังเขียน กำแพงซึ่งติดโปสเตอร์ของการ์ตูนเรื่องเดียวกัน หน้าต่างที่ติดผลงานการ์ตูนแก๊ก 4 ช่องของฟูจิโนะ และด้านหลังประตู คือเสื้อที่มีลายเซ็นของฟูจิโนะ

มันทำให้เธอคิดได้อีกครั้ง ถึงเหตุผลที่เลือกวาดการ์ตูนแทนที่จะล้มเลิกไปตั้งแต่ประถม ก็เพราะอยากเห็นสีหน้ามีความสุขของเคียวโมโตะที่ได้อ่านการ์ตูนของเธอ น้ำตาที่ไหลออกมาเมื่อการ์ตูนที่เธอเขียนมันเศร้าเกินไป เสียงหัวเราะที่ดังลั่นออกมาเพราะความตลกจากการ์ตูนของเธอ นั่นแหละ คือเหตุผลที่เธอเขียนการ์ตูนมาตลอด

เธอก้าวออกจากห้องนอนของเคียวโมโตะและกลับไปห้องทำงานของเธอ นำการ์ตูนแก๊ก 4 ช่องที่เธอได้รับมาอย่างปาฏิหาริย์จากใต้ประตูห้องของเคียวโมโตะไปแปะเอาไว้ที่หน้าต่างหน้าโต๊ะทำงาน และก็นั่งเขียนการ์ตูนของเธอต่อไป…

.

ความเจ็บปวด ความเศร้าโศก ความเสียใจ หรือแม้กระทั่งความรู้สึกผิด อาจทำให้เราลืมเลือนเป้าหมายและเหตุผลในการใช้ชีวิตลงไปชั่วขณะ และทำให้เราหันกลับไปมองหาแต่ความเป็นไปได้อื่นๆ ที่อาจจะดีกว่าปัจจุบัน อย่างน้อยก็เพื่อปลอบประโลมใจในช่วงเวลาหนึ่ง

สิ่งเหล่านี้เมื่อเดินต่อไปข้างหน้ามันก็อาจจะเบาลงหรือสลายหายไปเอง แต่สิ่งที่ไม่ควรจะหายไปคือเป้าหมายและเหตุผลในการใช้ชีวิตที่เรามอบให้กับตัวเอง 

จงอย่าลืมว่าเราเลือกเส้นทางนี้เพราะอะไร ทำไม หรือเพราะใคร

แม้ระหว่างทางจะขมขื่นขนาดไหน แต่หากเราระลึกถึงเป้าหมายและเหตุผลได้อย่างชัดเจนเราอาจไม่คิดถึงคำว่า ‘ถ้า’ อีกแล้วก็ได้

‘Look Back’ กำลังจะมีเวอร์ชั่นภาพยนตร์เข้าฉายในวันที่ 17 ตุลาคมที่จะถึงนี้ แม้ว่าอาจจะรู้เนื้อเรื่องเกือบทั้งหมดไปแล้ว แต่ก็ยังแนะนำว่าให้ลองไปสัมผัสเรื่องราวนี้ด้วยตัวเองอีกรอบหนึ่ง และถ้าใครอยากลองสัมผัสประสบการณ์ที่เรียกได้ว่า ‘แท้จริง’ ที่สุด แนะนำให้ลองหาเวอร์ชันหนังสือการ์ตูนมาอ่านดูสักครั้ง เพราะจะได้รับประสบการณ์ที่นักเขียนต้นฉบับต้องการจะสื่อแบบเต็มที่อย่างแน่นอน

“ฟูจิโนะซัง ขอบคุณนะ ที่พาฉันออกมาจากห้อง”
“…จ่ายสักแสนแทนคำขอบคุณได้นะ”
“เอ๊ะ!?”

• Facebook
• X
• Line