เรื่อง: เก็จมณี ทุมมา
“อปป้า ซารางเฮโย”
ท่ามกลางสนามบินอันเต็มไปด้วยผู้คนจากหลากหลายที่มา มีคนกลุ่มหนึ่งรวมกันเป็นกลุ่มก้อนโดยไม่ได้นัดหมาย มีสัญลักษณ์บางอย่างที่คล้ายกัน ไม่ว่าจะเป็นป้ายไฟ แท่งไฟ กล้อง ตุ๊กตา รูปศิลปิน และเสียงกรี๊ด
คุณเคยเห็นป้ายสุขสันต์วันเกิดของใครก็ไม่รู้ตามสถานีรถไฟฟ้าหรือไม่
เคยเห็นภาพคนจำนวนมากต่อแถวยาวเหยียดตั้งแต่เช้ามืดเพื่อรอซื้อตั๋วคอนเสิร์ตหรือเปล่า
คุณเคยสงสัยในการกระทำของคนเหล่านี้ไหม กลุ่มคนที่ถูกเรียก หรือบางครั้งก็เรียกตัวเองว่า ติ่งเกาหลี ผู้ซึ่งรักและหลงใหลในศิลปินเกาหลี ชื่นชอบและติดตามอุตสาหกรรมเพลงของเกาหลีใต้ หรือ เคพอป (K-pop)
ความทรงจำแรกเกี่ยวกับเคพอปของฉันน่าจะย้อนกลับไปราวปี 2009 ช่วงที่เพลง Nobody ของวงเกิร์ลกรุ๊ปเกาหลีที่ชื่อ วันเดอร์เกิลส์ (Wonder Girls) กำลังดังเป็นพลุแตก สิ่งที่น่าตื่นตาตื่นใจคงเป็นความพร้อมเพรียงของการเต้นและทำนองเพลงที่ติดหู
หลังจากกระแสวัฒนธรรมเกาหลีเข้ามาในไทยอย่างต่อเนื่อง กำเนิดศิลปินหน้าใหม่มากหน้าหลายตา ต่างคนก็ต่างเลือกติดตามไปตามสไตล์ความชอบของแต่ละคน
ฉันที่เติบโตขึ้นมากับสิ่งนี้จึงได้กลายเป็น ติ่ง อย่างจริงๆ จังๆ
ปฏิเสธไม่ได้ว่าจุดเริ่มต้นการเป็นติ่งของฉันมาจากหน้าตาและรูปลักษณ์ภาพนอกของศิลปิน อย่างที่คนส่วนหนึ่งในสังคมคิดว่าติ่งเกาหลีบูชาศิลปินเพียงเพราะหน้าตา
คำถามที่ว่าเป็นติ่งแล้วได้อะไร ถ้าเป็นแต่ก่อนฉันคงตอบว่าได้ความสุข เพียงแค่เห็นหน้าตายิ้มแย้มของพวกเขาจากในอินเทอร์เน็ตก็ทำให้ยิ้มออกมาได้
แต่แล้วอยู่มาวันหนึ่งในช่วงที่ฉันกำลังสับสนกับทางเดินในชีวิต ที่เมื่อเล่าให้ใครฟัง กลับรู้สึกว่าเขาไม่มีทางเข้าใจและอาจไปทำให้เขารำคาญใจเปล่าๆ สุดท้ายจึงเลือกที่จะไม่เล่าให้ใครฟังอีก แล้วนั่งอยู่กับตัวเองในความมืด
ในช่วงเวลาที่เลวร้าย คนอื่นๆ ผ่านช่วงเวลาอันแสนยากลำบากนั้นมาได้อย่างไร ในตอนนั้นด้วยความบังเอิญทำให้ฉันได้ไปรู้จักเพลงที่ชื่อว่า Magic Shop ของบอยแบนด์เกาหลีชื่อ บีทีเอส (BTS)
ระหว่างที่กำลังอ่านความหมายของเพลง พร้อมกับฟังไปด้วย จนไปถึงท่อนที่มีความหมายว่า
“ในยามที่ผมเกลียดความเป็นตัวเอง วันที่ผมอยากหายไปให้พ้นๆ ผมได้สร้างประตูบานหนึ่งไว้ในหัวใจคุณ ผมจะรออยู่ในนั้นเสมอ แค่คุณเปิดประตูนั้นแล้วเดินเข้าไป”
ประโยคสั้นๆ นี้กลับทำให้ฉันรู้สึกไม่โดดเดี่ยว ไม่ใช่ฉันคนเดียวที่กำลังเกลียดตัวเอง และอยากหายไปให้พ้นๆ การสร้างประตูไว้ในหัวใจอาจเป็นการเปรียบเปรยของศิลปินว่า “คุณ” ซึ่งในที่นี้คือแฟนคลับเป็นกำลังใจให้เขา ในขณะเดียวกันเขาก็จะคอยเป็นกำลังใจให้แฟนคลับของเขาเช่นกัน
อยู่ๆ น้ำตาของฉันก็ไหลออกมา และนั่นเป็นครั้งแรกที่ฉันฟังเพลงแล้วร้องไห้ แม้ว่าเพลงนั้นจะเป็นเพลงที่ฉันฟังไม่ออกหากไม่อ่านความหมายก็ตาม
เคยได้ยินว่าเพลงเป็นภาษาสากลที่ถึงจะฟังไม่ออก แต่กลับสัมผัสได้ถึงความรู้สึก
ความรู้สึกที่ฉันได้รับจากเพลงในครั้งนั้นคือความอบอุ่น เหมือนมีเพื่อนคนหนึ่งอยู่ข้างๆ ทุกครั้งที่กลับมารู้สึกโดดเดี่ยว ฉันจะเปิดเพลงนี้ให้ตัวเองฟังแล้วค่อยๆ ลุกขึ้นมาใหม่
ไม่น่าเชื่อว่าสิ่งใกล้ตัวและดูไม่น่าจะช่วยอะไรเราได้ กลับกลายเป็นสิ่งที่ช่วยพยุงฉันขึ้นมาจากความมืดมิดนั้น
หลังจากวันนั้นการติ่งของฉันก็เปลี่ยนไป ทั้งคุณค่าที่ให้ไปและคุณค่าที่ได้รับ
รอบตัวของฉันมีคนที่เป็นติ่งเกาหลีหลายคน บางคนนั้นยกให้ศิลปินเป็นไอดอล หรือแบบอย่างในชีวิต บางคนชอบนิสัยและการแสดงออกของศิลปิน บางคนชื่นชมความสามารถและพร้อมจะสนับสนุนผลงาน บางคนชอบที่หน้าตาล้วนๆ บางคนเปิดเผยและบางคนไม่เปิดเผยว่าตัวเองเป็นติ่ง
หลากความชอบ หลายที่มา คงไม่ผิดถ้าเราจะหลงใหลในบางสิ่งที่ไม่ต่างจากคนอื่น และคงไม่ผิดที่มีทั้งคนที่เข้าใจและไม่เข้าใจ นั่นขึ้นอยู่กับความคิดของแต่ละคน ซึ่งเราคงไม่สามารถตัดสินได้ว่าสิ่งที่เขาชอบนั้นไร้สาระ เพราะเราไม่รู้ว่าสิ่งนั้นมีค่าสำหรับเขาแค่ไหน
ถ้าสิ่งที่คุณชอบนั้น ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน คุณน่าจะเก็บมันไว้เป็นที่พึ่งยามเหนื่อยล้า ให้สิ่งเหล่านั้นเป็นเพื่อนลับๆ ในยามที่ไม่มีใครได้นะ
ความรู้สึกของคุณหลังอ่านบทความนี้เป็นอย่างไร ?
ถูกใจ
รักเลย
ตลก
เศร้า
โกรธ
