ธรรมศาสตร์และการมู

เรื่องและภาพประกอบ: สุชานันท์ สหวงศ์เจริญ

พรุ่งนี้มีสอบ

อาทิตย์หน้าต้องเดินทางไกล

เมื่อไหร่จะมีแฟน

ความกังวลใจของคนเราเกิดขึ้นไม่เว้นแต่ละวัน เพื่อกำจัดความกังวลใจนั้น บางคนทำสมาธิกำหนดลมหายใจ บางคนขอคำแนะนำจากคนใกล้ตัว บางคนเลือกพึ่งศาสนา ไม่ว่าจะเป็นการสวดมนต์คาถาหรือเข้าวัดขอพร

บางคนเลือก “การมู”

การมู หรือมูเตลู เป็นศาสตร์ความเชื่อเกี่ยวกับเรื่องลี้ลับ โหราศาสตร์ การดูไพ่ และการเสริมดวงชะตา ส่วนใหญ่นิยมบูชาองค์เทพ และพกเครื่องรางของขลังติดตัวเพื่อเสริมโชคในด้านนั้น ๆ เช่น มูการงาน และมูความรัก เป็นต้น

แล้วอย่างนี้เด็กธรรมศาสตร์ ‘มู’ กันอย่างไรบ้าง

วันนี้วารสารเพรสจะพาคุณไปสำรวจด้วยกันใน “ธรรมศาสตร์และการมู”

เค้ก นักศึกษาชั้นปีที่ 1 คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี

เค้กเลือกกำไลหินสี เสริมเรื่องสุขภาพ เธอบอกว่าเป็นเพราะสุขภาพไม่ดี เป็นหวัดบ่อย แม้ว่าจะรักษาสุขภาพดีขนาดไหนก็ยังคงไม่สบายเล็ก ๆ น้อย ๆ อยู่บ่อยครั้ง ทำให้เธอตัดสินใจใส่กำไลนี้ เพื่อเป็นความหวังเล็ก ๆ เป็นที่พึ่งทางใจ ควบคู่กับการดูแลตัวเองอย่างที่เคยทำ และหวังว่าหินสีเขียวนี้จะช่วยให้ร่างกายเธอแข็งแรงขึ้น

โอดี นักศึกษาชั้นปีที่ 2 คณะสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา

กำไลข้อมือหินเสริมโชค เป็นสิ่งที่โอดีใส่ตั้งแต่เด็ก บางชิ้นคุณแม่ซื้อมาให้ บางส่วนเป็นกำไลที่ได้รับต่อมาจากคุณป้า เธอเลือกกำไลเพราะว่าเป็นสิ่งที่พกง่าย

เธอไม่ได้เน้นเสริมโชคเป็นสำคัญ แต่มักนำกำไลไปแมตช์ให้เข้ากับสไตล์การแต่งตัวในแต่ละวัน โอดีบอกว่าเคยประสบความสำเร็จตามที่หวัง แต่ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะเครื่องรางหรือเพราะตัวเอง

ฟรอนท์ นักศึกษาชั้นปีที่ 3 คณะแพทยศาสตร์

ฟรอนท์พกแผ่นทองเจ้าแม่กวนอิม และการ์ดองค์แชกง จากวัดแชกงหมิว เพื่อเสริมด้านการเรียน สติปัญญา และการเงิน ทั้งยังเป็นที่ยึดเหนี่ยวทางจิตใจในช่วงสอบ เธอบอกว่าเธอมีสมาธิมากขึ้น ทำให้สอบได้คะแนนดี การเรียนโดยภาพรวมดีขึ้น

อิคคิว นักศึกษาชั้นปีที่ 3 คณะสหเวชศาสตร์

แม่นางผมหอม เป็นเส้นผมภายในถุงสีดำ ที่คุณปู่ของอิคคิวให้พกเก็บติดตัวไว้ตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 1 เพื่อเสริมเสน่ห์ ให้มีคนรัก คนเมตตา อุปถัมภ์

ครอบครัวของอิคคิวเป็นกลุ่มชาติพันธุ์ที่เมื่อก่อนนับถือผี ทำให้เชื่อเรื่องการมูเป็นอย่างมาก ทุกครั้งที่ต้องเจอกับผู้คน หรือต้องออกงานสังคม เขาก็จะขอพรให้มีคนเมตตา ทั้งการขอพรยังช่วยให้เขามีสติอยู่ปัจจุบัน และไม่ทำนิสัยไม่ดีกับคนอื่น

จิ๊บ นักศึกษาชั้นปีที่ 3 คณะวิศวกรรมศาสตร์

คุณแม่ของจิ๊บให้พระติดตัวเธอไว้ตั้งแต่เด็ก หลวงปู่สวน ฉนฺทโร ช่วยเสริมเรื่องเมตตา โชคลาภ คุ้มครองให้แคล้วคลาดปลอดภัย เธอบอกว่าเมื่อต้องเดินทางไปในที่ที่ไม่คุ้นเคย หรือมีเรื่องกังวล เธอจะขอพรเพื่อให้ตัวเองรู้สึกอุ่นใจ และเมื่อหายกังวลแล้ว เธอจะมีสติมากกว่าเดิม ทำทุกอย่างด้วยความใจเย็นมากยิ่งขึ้น

อริญ นักศึกษาชั้นปีที่ 4 คณะศิลปศาสตร์

พวงกุญแจแมวกังหันจากวัดที่ฮ่องกง และพวงกุญแจเสริมดวงความรักจากเกาหลี เป็นของที่อริญได้รับด้วยความห่วงใยจากเพื่อนของคุณแม่และเพื่อน พื้นฐานที่ชอบพวงกุญแจอยู่แล้ว ทำให้เธอรู้สึกถึงความเป็นตัวเองเวลานำไปห้อยกระเป๋า

อริญมองว่าการมูไม่สามารถช่วยได้ 100 % แต่เป็นการทำงานร่วมกันระหว่างคนและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ การที่มีสิ่งเหล่านี้ไว้เป็นการสร้างที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ เป็นกำลังใจในการไล่ตามเป้าหมาย มีสติในการใช้ชีวิตมากขึ้น และทำให้ตอนนี้เธอรู้สึกว่าชีวิตของเธอราบรื่นดี

ฟ้าหนุน นักศึกษาชั้นปีที่ 4 คณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน

สิ่งที่ฟ้าหนุนเลือกคือกำไลข้อมือเสริมโชคและพวงกุญแจเครื่องราง จุดเริ่มต้นมาจากเพื่อนที่แนะนำกำไลของแบรนด์ Ravipa ในช่วงที่เธอต้องการสิ่งของที่เสริมด้านการเรียนช่วงปีที่ 1 ทำให้เธอตัดสินใจค้นหาข้อมูล และซื้อกำไลของแบรนด์เพื่อช่วยเสริมในแต่ละเรื่องมาเรื่อย ๆ

เธอมองว่าสิ่งเหล่านี้คือที่พึ่งทางใจ เมื่อมีเครื่องรางก็สวดมนต์ก่อนลงมือทำ เมื่อมีกำไลก็มองข้อมือเพื่อเสริมกำลังใจ ที่ผลลัพธ์ออกมาดีตามที่หวัง เป็นเพราะมีสิ่งเหล่านี้มาเสริมสร้างร่วมกับความพยายามของตัวเธอเอง

มนัส นักศึกษาชั้นปีที่ 4 คณะวิทยาการเรียนรู้และศึกษาศาสตร์

ความเป็นเด็กนาฏศิลป์ทำให้มนัสบูชาพระพิฆเนศมาตั้งแต่เด็ก เวลามีเรื่องกังวลใจ เธอจะขอพรให้ช่วยชี้ทางที่ดีให้ และแทบทุกครั้งที่ขอจะสมหวัง หรือมีเรื่องดี ๆ เกิดขึ้น ทำให้รู้สึกปลอดภัยทุกครั้งที่มีท่านอยู่ด้วย ส่วนเต่าทองจากฮ่องกง เสริมโชคลาภเป็นสิ่งที่เพื่อนสนิทซื้อไว้ให้พกติดตัว ของทั้งสองเป็นความสบายใจ ทำให้เธอมีสติในการใช้ชีวิต และก้าวข้ามอุปสรรคไปได้ในแต่ละวัน

คำตอบของเด็กธรรมศาสตร์ทำให้เห็นว่า การพกเครื่องรางไม่ได้เป็นเรื่องของความงมงาย แต่เป็นที่พึ่งทางใจ ทำให้ผู้คนมีความหวังว่าจะก้าวผ่านปัญหาที่เกิดขึ้นไปได้ด้วยดีทั้งยังเป็นตัวแทนความรัก ความห่วงใยจากคนใกล้ตัว เช่นที่ครอบครัวส่งต่อความเชื่อจากรุ่นสู่รุ่น เพื่อหวังว่าสิ่งศักดิ์จะช่วยคุ้มครองให้คนที่เขารักใช้ชีวิตอยู่ในโลกนี้ได้อย่างปลอดภัย

ในยุคที่ทุกอย่างเป็นวิทยาศาสตร์ ต้องการคำตอบที่พิสูจน์ได้ตลอดเวลา สิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจอาจเป็นจุดที่ทำให้เราได้พัก ฝากความหวังไว้กับสิ่งที่มองไม่เห็น ลดความกังวล โดยหวังว่าสิ่งเหล่านั้นจะคอยคุ้มครองอยู่เสมอ ไม่ว่ามันจะเป็นเรื่องจริงหรือไม่ แต่อย่างน้อยก็เป็นความสบายใจชั่วครั้งชั่วคราว เพื่อสร้างกำลังใจที่ทำให้ผู้คนมีสติ และหาทางออกให้กับตัวเองได้