เรื่อง: เก็จมณี ทุมมา
ภาพ: ปวรปรัชญ์ จันทร์สุภาเสน
ห่างจากมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต เพียง 2 ฝั่งถนน ในทางทิศใต้ หรือฝั่งเชียงราก ด้านหลัง TU dome และหอพักต่างๆ มีชุมชนริมคลองเล็กๆ ชื่อว่า ‘ชุมชนคุ้งผ้าพับ’ ซ่อนอยู่
Photo series ในครั้งนี้เราเดินออกไปนอกมหาวิทยาลัยกับกระจกอีก 1 บานเพื่อพาทุกคนเดินสำรวจชุมชนแห่งนี้ พร้อมสะท้อนให้เห็นคุณภาพชีวิตของประชาชน ที่มหาวิทยาลัยหมั่นสอนให้เรารัก ด้วยคำขวัญที่มักจะได้ยินกันบ่อยๆ อย่าง ‘ฉันรักธรรมศาสตร์ เพราะธรรมศาสตร์สอนให้ฉันรักประชาชน’
ชุมชนคุ้งผ้าพับเป็นชุมชนที่ค่อนข้างแออัด มีวิถีชีวิตริมคลอง มีต้นไม้เยอะ และชาวบ้านสามารถหาปลาได้ แต่ในทางกลับกันน้ำในคลองนั้นมีสีดำขุ่น และส่งกลิ่นเหม็น ทำให้มียุงชุกชุม ด้วยความเป็นบ้านใกล้เรือนเคียงกันระหว่างมหาวิทยาลัยและชุมชน ทำให้อาจมีเหตุการณ์กระทบกระทั่งกันบ้าง อย่างเหตุการณ์เมื่อปีที่แล้ว มีนักศึกษาร้องเรียนเสียงที่ดังจากงานบวชในชุมชน ซึ่งตรงกับช่วงที่มีการสอบกลางภาค แต่สุดท้ายก็มีการขอโทษกันและกัน แล้วจบลงด้วยดี ซึ่งปัญหาที่เกิดขึ้นอาจเป็นเพราะวิถีชีวิตที่ต่างกัน นักศึกษามาเพื่อศึกษาเล่าเรียน แต่สำหรับชาวบ้าน ที่นี่คือที่อยู่อาศัยของพวกเขา การปรับตัวเข้าหากันจึงเป็นสิ่งสำคัญ เราได้พูดคุยกับชาวบ้านบางคน คุณลุงคุณป้าเป็นมิตรและหยิบยื่นน้ำใจช่วยพวกเราถ่ายรูปในครั้งนี้ นี่อาจแสดงให้เห็นถึงการปรับตัวของชาวบ้านที่ทำให้คุ้นชินกับนักศึกษา และเมื่อถามถึงความรู้สึกต่อมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ในปัจจุบัน ชาวบ้านก็ชื่นชมทางมหาวิทยาลัยที่มีการจัดกิจกรรมพายเรือเก็บขยะช่วยชุมชนเป็นประจำ
หากเรามองจากชุมชนออกไป เราเห็นตึกสูงและคอนโดมีเนียมมากมายที่กำลังสร้างใหม่ แต่ถ้าเรามองมาจากข้างนอก ตึกเหล่านั้นอาจบังจนทำให้เรามองไม่เห็นชุมชนแห่งนี้เลย ความขัดแย้งกันระหว่างการเติบโตอันรวดเร็วของสถานศึกษาที่มีจำนวนของนักศึกษามากขึ้นเรื่อยๆ ในทุกปี และราคาที่ดินริมถนนเชียงรากที่สูงขึ้นนั้นกลับสวนทางกับคุณภาพชีวิตของคนในชุมชนคุ้งผ้าพับ ในขณะที่มหาวิทยาลัยกำลังเติบโตขึ้น เราลืมใครไว้หลังตึกสูงหรือไม่
ความรู้สึกของคุณหลังอ่านบทความนี้เป็นอย่างไร ?
ถูกใจ
รักเลย
ตลก
เศร้า
โกรธ
