ชวนมองปรากฏการณ์ความนิยม Unsung heroes ทำไมเราถึงสนใจเรื่องราวของคนธรรมดาที่ไร้พลังวิเศษ
เรื่อง: พนิดา ช่างทอง วิดีโอ: พนิดา ช่างทอง, วรพร รุ่งวัฒนโสภณ และ ชวิน ชองกูเลีย เรียบเรียง: พนิดา ช่างทอง . ...
เรื่อง: พนิดา ช่างทอง วิดีโอ: พนิดา ช่างทอง, วรพร รุ่งวัฒนโสภณ และ ชวิน ชองกูเลีย เรียบเรียง: พนิดา ช่างทอง . ...
เรื่องและวีดีโอ: ภัสรา จีระภัทรกุล . อาชีพผู้ช่วยผู้กำกับคงเป็นอาชีพที่หลายคนเคยได้ยินผ่านหูมามาก แต่น้อยคนที่จะรู้ว่าอาชีพนี้ต้องทำอะไรบ้าง ทักษะและประสบการณ์แบบใดที่จะหล่อหลอมให้คนคนหนึ่งสามารถควบคุมคนอื่นหลายสิบคน และพากองถ่ายไปข้างหน้าจนสรรค์สร้างสื่อมากมายให้ได้รับชม . วันนี้ Varasarn press จะพาผู้ชมไปจับเข่าคุยกับ ‘พริก อภิชญา ...
เรื่องและภาพประกอบ : ชวิน ชองกูเลีย ในเช้าวันเร่งรีบของ ‘มนุษย์เงินเดือน’ เหล่ามดงานขับเคลื่อนเศรษฐกิจที่แทบจะไม่มีแม้แต่เวลาหยุดพักกินข้าวหรือมีเงินเดือนพอจะแวะกินร้านอาหารดีๆ ได้ตลอด สิ่งที่พอจะช่วยชีวิตให้ยังคงมีเงินเก็บอยู่ ก็คงเป็นอาหารประเภทที่สามารถซื้อและพกพาไปได้ในราคาที่ไม่สูงนัก ซึ่งก็คืออาหารจากรถเข็น หาบเร่ แผงลอยอาหาร หรือที่เรียกรวมกันว่า ‘หาบเร่แผงลอย’ ...
ภาพและเรื่อง :ภัสรา จีระภัทรกุล “รถไฟไทย” คงเป็นขนส่งสาธารณะที่คนกรุงเทพฯ นึกถึงเป็นลำดับท้ายๆ และเป็นเพียงยานพาหนะเก่าคร่ำครึที่ควรถูกปลดระวางในสายตาใครหลายคน แต่กลับยังคงเป็นที่พึ่งของผู้คนเสมอ หลายๆ คนคงเคยขึ้นรถไฟครั้งหนึ่งในชีวิต แต่เมื่อเวลาผ่านไป ทุกครั้งที่นึกถึงการเดินทางในชีวิตประจำวัน รถไฟกลับไม่ใช่ทางเลือกที่ผุดขึ้นมาในหัว ตั้งแต่เล็กจนโต ผู้เขียนไม่เคยได้มีโอกาสนั่งรถไฟเลยสักครั้ง ...
เรื่องและภาพประกอบ : ชวิน ชองกูเลีย เมื่อเรานั่งรถเมล์ในกรุงเทพฯ สิ่งที่น่าจะเป็นภาพจำก็คงเป็นระบบ ‘ตั๋ว’ รถเมล์ ทั้งเสียง ‘แก๊บๆ’ ที่เป็นสัญญาณเตือนว่าให้เตรียมเงินจ่ายค่าโดยสารได้แล้ว พร้อมกับตั๋วม้วนยาวที่มีตัวเลขล้อมอยู่เต็มไปหมดและการฉีกตั๋วอย่างฉับไวที่ดูไปก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไรว่าทำไปทำไม ดูเผินๆ จะไม่ค่อยเห็นประโยชน์อะไรของตั๋วนอกจากจะเป็น ‘เศษกระดาษที่ทำให้โลกร้อนขึ้น’ ...
เรื่องและภาพประกอบ : พนิดา ช่างทอง ผู้เขียนและคนส่วนใหญ่อาจคุ้นเคยกับอาชีพ ‘นักชิมอาหาร’ หรือ ‘นักวิจารณ์อาหาร’ ในภาพของ Food Critic อาชีพในฝันของผู้ที่ชื่นชอบการกิน แต่สำหรับ ‘นักชิมมืออาชีพ’ หรือ ...
เรื่องและภาพประกอบ: ทยาภา เจียรวาปี หากให้ทุกคนย้อนนึกถึงสถานที่วิ่งเล่นในวัยเด็ก เชื่อว่าสำหรับใครหลายๆ คน คงเป็นสนามเด็กเล่นในหมู่บ้าน หรือลานกีฬาในโรงเรียน แต่สำหรับฉัน ที่วิ่งเล่นตอนเด็กคือสถานที่ราชการขนาดกลางในซอยเล็กๆ บนถนนพระราม 6 อย่าง กระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ ...
เรื่อง : อารีย์วรรณ อมรเดชเทวินทร์ ภาพประกอบ : วรพร รุ่งวัฒนโสภณ และ สิทธิเดช สายพัทลุง การเรียนอยู่ในโรงเรียนคริสต์นิกายคาทอลิกตลอดระยะเวลา 6 ปี ทำให้ฉันมีโอกาสได้เข้าร่วมพิธีกรรมสำคัญทางศาสนาคริสต์อยู่บ่อยครั้ง ...
เรื่อง : ภัสรา จีระภัทรกุล ศาสตร์ศิลปะแห่งการเล่าเรื่องด้วยภาพอย่างภาพยนตร์มักถูกตั้งคำถามเรื่อง ‘ความสมจริง’ ทั้งบทภาพยนตร์ที่สมเหตุสมผล การแสดงที่ทำให้เชื่อว่านักแสดงคือตัวละครนั้นๆ เสียงประกอบฉากที่ทำให้คนดูมีความรู้สึกร่วมกับเรื่องราว รวมไปถึงสิ่งสำคัญอีกอย่างหนึ่งคือ ‘แสง’ องค์ประกอบที่เปรียบเสมือนพู่กันจรดลงบนผืนผ้าใบ แต่งเติมสีสัน สร้างอารมณ์และความเชื่อให้สารในภาพยนตร์ หลายครั้งผู้ชมคงเคยเห็นโคมไฟหรือแหล่งกำเนิดแสงอื่น ...
เรื่องและภาพประกอบ : วรพร รุ่งวัฒนโสภณ นี่สินะที่เรียกว่า ‘ความเงียบที่ดังที่สุด’ ความเงียบก่อตัวขึ้นในกองบรรณาธิการเล็กๆ ของเรา หลังสิ้นคำถามของฉันว่า “มีใครรู้จักศูนย์วิจัยข้าวไหม” แม้จะคาดหวังคำตอบว่า ‘รู้จัก’ อยู่เล็กน้อย แต่ความเงียบก็ได้ตอบคำถามแล้วว่า ‘ไม่มีใครรู้จักเลย’ ...
เราใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสิทธิภาพ และประสบการณ์ที่ดีในการใช้เว็บไซต์ของคุณ คุณสามารถศึกษารายละเอียดได้ที่ นโยบายความเป็นส่วนตัว และสามารถจัดการความเป็นส่วนตัวเองได้ของคุณได้เองโดยคลิกที่ ตั้งค่า