เขียนและภาพ สมิตา พงษ์ไพบูลย์
เพราะธรรมศาสตร์เป็นมหา(วิทยา)ลัยที่โรแมนติก การเดินเล่นในตอนกลางคืนช่วงฤดูฝน แทนที่จะนอนอยู่ห้อง ไปเจอเพื่อน หรือแม้แต่ตั้งใจอ่านหนังสือ ดูจะเป็นตัวเลือกที่ไม่แย่(นัก) ช่วงกลางวันไม่น่าอยู่นาน ทั้งแดดแรง รถติด และคนเยอะ
คนที่เรียนจบแล้วอาจเคยคุ้นในบางจุด แล้วคนที่ยังเรียนอยู่คุ้นเคยจุดไหนในนี้บ้าง ค่อยๆดูรูปไปด้วยกัน นึกถึงภาพเหตุการณ์ในชีวิตที่เคยเกิดขึ้นในเฟรมเหล่านี้ จะด้วยรอยยิ้มหรือน้ำตา 4 ปีในรั้วนี้ คงมีสักภาพที่จะจำได้ แม้อีก 10 ปีข้างหน้า แม้แต่งงาน ตกงาน หรือทำบางคนหล่นหายไประหว่างทาง ภาพจะอยู่ตลอดไป
ความมืด และชื้นแฉะของถนนช่วยให้แสงที่สู้พระอาทิตย์ตอนช่วงวันไม่ได้ ส่องกระทบกับพื้นมาสู่ตา
หน้าโรงกรีนเป็นจุดลงยอดฮิตของชาวหอใน เพราะเดินเข้าหอได้เลย และยังรอรถเพื่อไปจุดอื่นได้ แม้จะต้องสร้างดนตรีประกอบการรอเป็นจังหวะที่ยุงนำพา
ห่างกันไม่มากคือมินิสเตเดียม ที่วันปกติจะเป็นศูนย์รวมของประชาชน ทั้งนักศึกษา คนทำงาน คนใน คนนอก สนามแห่งเดียว ทำได้ทั้งวิ่ง หรือเตะบอล 4 ประตู ตีแบต ไล่จับ นั่งชมวิว ถ่ายติกตอก ทั้งหมดบนสวนเขียว ๆ นั่นแหละ
ที่ไม่ปกติคือวันนี้เป็นนัดดวลแข้งของเพื่อนใหม่ปี 1 กระชับมิตรด้วยน้ำใจนักกีฬา คึกครื้นกว่าหลายปีที่ผ่านมา เพราะซาจากโควิด
สำหรับการเดินทางในม. เพราะเป็นเมืองโรแมนติกที่งดงามไปทุกส่วน จึงมีหลายทางให้เลือก รถส่วนตัว หรือเดินเท้า บางคืนเลิกเรียนดึก บางวันทำกิจกรรม สุดท้ายต้องแยกย้ายกับเพื่อน
หรือจะเลือกรถที่เสียเงิน ก็เตรียมไว้เพียง 15 บาท ขึ้น 2 คน ก็ยังคนละ 15 บาท (เดี๋ยวนี้หลายคันสแกนจ่ายได้แล้ว)
เป็นการเดินทางที่ไว้ใจได้เสมอในตอนเช้าที่เข้าเรียนไม่ทัน แต่ถ้าจะไปหอในโซน B จากฝั่งเชียงราก 2 ควรเตรียมไว้มากกว่านั้น เพราะพี่วินเม้าว่า “เด็กเดี๋ยวนี้ขี้เหนียวนะ พอบอกว่า 20 ก็เดินเองเลย”
รถสาธารณะที่ฟรีก็มีให้เลือก เพียงแค่ต้องนั่งรอ โชคดีอาจจะรอไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ตอนนี้เป็นโอกาสให้ได้พูดคุยกับเพื่อน สานสัมพันธ์ก่อนเดินทาง เพราะหลายคนพูดไว้ว่าระหว่างทางย่อมดีกว่าปลายทางเสมอ
ระหว่างทางมีอุโมงค์ต้นไม้ให้เยี่ยมชม ทางเดินลาดยาวมีไฟดวงเล็กดั่งตะเกียงเทียนที่คอยนำทาง
ลมโกรกเย็นๆ ตอนกลางคืน พร้อมเพลงในเพลลิสต์ เป็นทริประยะสั้น ที่ลุกขึ้นมาออกเดินทางได้ตลอด 24 ชั่วโมง
อีกข้อดีของมธ. คือการจัดแสงที่ช่วยให้ถ่ายรูปออกมามีมิติ เงาที่คมชัด ด้านมืดด้านสว่าง การออกเดินพร้อมกล้องในมือ จึงเป็นเรื่องน่าสนุก แต่คนที่ต้องเดินคงไม่สนุกเพราะมันมืด
ถึงประตูเชียงราก ทางออกซึ่งนำไปสู่ของกินที่เด็กมธ.เลือกมาฝากท้องกันบ่อยที่สุด แต่ถ้าเดินเลยไปอีกนิดจะเจอสวนราษฎร บ่อน้ำข้าง SC3 สวนป๋วย 100 ปี สะพานดาว เดินวนกลับมายังมีโดมบริหารที่น่าไปทำกิจกรรมในม.แสนโรแมนติกนี้อีก เพราะทุกที่มีแสงริบหรี่สร้างบรรยากาศครบทุกจุด
ไปแล้วอย่าลืมรีวิวหรือถ่ายรูปมาฝากกัน 🙂
ความรู้สึกของคุณหลังอ่านบทความนี้เป็นอย่างไร ?
ถูกใจ
รักเลย
ตลก
เศร้า
โกรธ
